DE THUISBLIJVERS
Ieder jaar rond deze tijd is het vaste prik. De vraag: “wat zijn je vakantieplannen?”. Niet “heb je vakantieplannen?”. Maar: “wat zijn je vakantieplannen?”.
Want iedereen gaat immers op vakantie. En in de zomer.
Sinds mijn werkzame leven begon (ruim 20 jaar geleden) ben ik niet meer in de zomer op vakantie geweest. Voordeel van geen kinderen: niet gebonden zijn aan het hoogseizoen van de schoolvakanties. Vakantie is voor mij sowieso geen ver-en-lang-weg-van-mijn-eigen-bed show. Zeven uur in een vliegtuig voor een weekje New York in voor- of najaar is voor mij ver genoeg. Of een korte trip naar Berlijn, Barcelona of London.
Tijdens mijn in-vaste-dienst jaren was de zomer altijd een oase van rust: flink dóórwerken terwijl veel collega’s weg waren. Eindelijk tijd en ruimte voor die denk projecten. Rust om na te denken over nieuwe initiatieven. Dat document of verslag afmaken. Ideeën uitwerken. Weinig vergaderingen. Geen rijen in de kantine tijdens de lunchpauze.
Ook mijn thuishaven Amsterdam is in de zomer – zeker buiten het centrum – vrijwel uitgestorven. De inwoners massaal vertrokken naar camping op de Veluwe of in Frankrijk, of drie weken all-in bakken-en-braden in Turkije of aan de Spaanse Costas. Of naar exotischer oorden.
Boodschappen doen is niet mijn favoriete bezigheid. Wel in de zomervakantie. In één vloeiende lijn zonder enig obstakel in de vorm van mede-boodschappendoeners in recordtijd door de Albert Heijn. In de zomervakantie zet ik mijn principes opzij en laat ik zelfs de zelf scanner links liggen, om de eenzame caissière toch wat aanspraak te geven.
Ik ben een thuisblijver, al jaren, naar volle tevredenheid en uit volle overtuiging.
Toch knaagt er iets dit jaar. Er zit (nog) weinig in het vat wat opdrachten betreft deze zomer. Opdrachtgevers zijn massaal op vakantie. Netwerken vallen stil. Coach trajecten kennen veelal een onderbreking in de zomer.
Vooralsnog een behoorlijk lege agenda dus. Wat te doen? Toch zelf ook maar op vakantie gaan? Nee, ik zie mijzelf niet drie weken op een camping in een tentje in de Dordogne (kamperen – niet mijn ding), en New York is ook niet bepaald the-place-to-be in augustus (veel en veel te warm).
Een plan, ik heb een plan nodig. En dat plan begint langzaam te komen. Deze zomer wordt studie-tijd, coach certificering tijd, marketing-plan-schrijven tijd. Voorbereiding-op-opdrachten-die-in-september-beginnen tijd. Veel-boodschappen-doen-in-een-lege-AH tijd. Leuke-dingen-doen tijd.
En: ik geef mijzelf een fotografie opdracht. Ik wil de thuisblijvers fotograferen en hun verhalen opschrijven. De Amsterdammers die ook deze zomer in hun stad blijven. Omdat ze doorwerken. Omdat ze niet in de zomer op vakantie willen of hoeven. Omdat ze financieel of om een andere reden niet op vakantie kunnen. Omdat ze houden van de rust van de stad in de zomer en daarom vakantie vieren in eigen stad.
Ben of ken jij zo’n thuisblijver? Dan hoor ik graag van je. Samen komen we deze zomer wel door.
Fotografie: Blijburg, Amsterdam © 2016 Barbara van Schaik